Spamproblemen

Wegen spamproblemen heb ik het contactformulier uitgeschakeld totdat ik hiervoor een oplossing heb gevonden. Reacties kunnen gestuurd worden naar contact[apenstaartje]]deatheist.nl.

Repliek aan Van Eyghen: waarom naturalistische verklaring wel degelijk debunkend werken

[Deze repliek is ook verschenen op Geloof & Wetenschap.]

In juni schreef Hans van Eyghen voor Geloof & Wetenschap een opiniestuk waarin hij betoogde dat de geloofwaardigheid van religieuze overtuigingen niet in het geding komt door de naturalistische verklaringen van religie die gegeven worden door het opkomende wetenschapsveld cognitive science of religion (CSR). Daarop schreef ik ook een opiniestuk (een uitgebreidere versie hier) waarin ik het tegenovergestelde betoogde: naturalistische CSR-verklaringen van religie werken debunkend (ondermijnend) voor de geloofwaardigheid van religieuze overtuigingen. Hans van Eyghen schreef daarop een reactie waarin hij hoofdzakelijk twee tegenwerpingen geeft. De eerste is dat een overtuiging niet onredelijk wordt als deze door een naturalistisch mechanisme geproduceerd wordt. Zijn tweede tegenwerping is dat de huidige naturalistische CSR-verklaringen ontoereikend zijn. In mijn oorspronkelijke stuk ga ik al in op deze tegenwerpingen, maar die worden opmerkelijk genoeg door Van Eyghen niet besproken in zijn reactie. Ik wil ze daarom hier nogmaals kort aanstippen en daarmee aangeven waarom Van Eyghens standpunt problematisch blijft. 

Van Eyghens eerste punt is dat het feit dat religieus geloof geproduceerd wordt door een naturalistisch mechanisme, niet betekent dat dit geloof onredelijk is. Ik gaf al aan dat dit op zichzelf klopt, maar wees op verschillende verdere problemen. De vraag is immers of een dergelijk naturalistisch mechanisme betrouwbaar is in het opleveren van ware religieuze overtuigingen. Zo'n mechanisme zou volgens Van Eyghen "meer ware dan valse overtuigingen moet produceren" om betrouwbaar te mogen heten. In mijn oorspronkelijke stuk gaf ik al voorbeelden waaruit blijkt dat dit mechanisme onbetrouwbaar is. Als we ervan uitgaan dat er één waarheidminnende God is, heeft het grootste deel van de mensheid door de millennia heen bijvoorbeeld onware religieuze overtuigingen (gehad) omdat ze polytheïstisch of animistisch zijn (of waren). Zelfs binnen het monotheïsme zijn er nog allerlei verschillende en tegenstrijdige overtuigingen. Blijkbaar levert het mechanisme dat religie produceert dus meer onware dan ware overtuigingen op, en is daarmee volgens Van Eyghens eigen criterium onbetrouwbaar. Aan deze problemen gaat hij geheel voorbij in zijn reactie. Tevens bespreek ik het probleem van goddelijk ingrijpen in de natuurlijke werkelijkheid die gebonden is aan strenge behoudswetten, maar ook hier gaat Van Eyghen niet op in.  

Van Eyghens tweede punt is dat het nog "de vraag [is] of religieuze ervaringen op dit moment naturalistisch verklaard [kunnen] worden" en dat het "lang niet duidelijk [is] of CSR-verklaringen deze diversiteit aan ervaringen kunnen verklaren". In mijn oorspronkelijke stuk wees ik er reeds op dat CSR nog in de kinderschoenen staat en dat een omvattende theorie momenteel nog ontbreekt. Dat is ook niet vreemd voor een wetenschapsveld dat slechts zo'n dertig jaar bestaat en een buitengewoon complex en gevarieerd fenomeen poogt te verklaren. Niets wijst er evenwel op dat bepaalde aspecten van religie naturalistisch onverklaarbaar zijn en de bestaande verklaringen worden steeds verder uitgewerkt en onderbouwd [1]. 

Van Eyghen baseert zijn tegenwerping op de leemten in onze huidige kennis. Het is vergelijkbaar met wat creationisten doen als ze evolutiebiologen tegenwerpen dat niet alle evolutionaire overgangen even goed zijn gedocumenteerd in het fossielenbestand of dat niet voor elk orgaan een volledig uitgewerkte evolutionaire verklaring bestaat. De wetenschapsgeschiedenis kent veel voorbeelden van gaten in de toenmalige kennis waarin God gezien werd, maar die vervolgens naturalistisch opgevuld werden. Je baseren op lacunes in onze huidige kennis, zoals Van Eyghen doet, is dan ook geen sterke strategie, zeker niet bij een jong wetenschapsveld. 

Samenvattend zijn de tegenwerpingen van Van Eyghen dus niet overtuigend. De naturalistische verklaringen die CSR oplevert, werken wel degelijk debunkend op religieuze overtuigingen. 

[1] In mijn oorspronkelijke opiniestuk verwees ik naar een zeer recent wetenschappelijk artikel van Neil Van Leeuwen en Michiel van Elk, waarin zij een verklaring geven die goed uitgewerkt en gedegen empirisch onderbouwd is. Van Eyghen verwijst in zijn reactie alleen naar Michiel van Elks recente populaire boek Extase, niet naar zijn wetenschappelijke werk.

Religieus geloof debunked

[Een ingekorte versie van dit artikel is net verschenen als opiniestuk op Geloof & Wetenschap.]

Rond 1990 is er een nieuw wetenschapsgebied ontstaan dat de jaren daarna een grote bloei heeft doorgemaakt: cognitive science of religion (CSR). In dit vakgebied wordt gezocht naar wetenschappelijke verklaringen voor religie, op de raakvlakken van antropologie, sociologie, psychologie, neurowetenschappen en (evolutie)biologie. Deze bloei heeft tot verschillende hypothesen en deelverklaringen geleid, ofschoon een omvattende theorie momenteel nog ontbreekt (al is een recente aanzet daartoe gegeven door Van Leeuwen en Van Elk (2018)). Wat deze CSR-verklaringen voor religie gemeen hebben, is dat ze naturalistische  verklarende mechanismen geven voor religie, in tegenstelling tot de traditionele bovennatuurlijke verklaringen (bijvoorbeeld: we hebben religie X omdat god Y zich geopenbaard heeft). Een interessante filosofische en theologische vraag die CSR heeft opgeleverd, is wat dergelijke verklaringen betekenen voor de geloofwaardigheid van religieuze overtuigingen, zoals het bestaan van God en diens vermeende openbaring aan de mens. 

Lees meer: Religieus geloof debunked

De Bijbelse wereld: wereldbeeld, goden en mythen

De Bijbel is een fascinerende verzameling boeken van verschillende genres, geschreven door verschillende auteurs over een grote tijdspanne. Door gelovigen wordt deze verzameling gezien als het geopenbaarde Woord van God, waarin een min of meer samenhangend beeld gegeven wordt van wat de wereld en de mens is, hoe zij ontstaan zijn en wat hun lot is, wie God is en wat Zijn relatie met de mens is. Voor wie deze gelovige benadering van de Bijbel niet deelt, is deze verzameling boeken al snel een waardeloze en achterhaalde reeks mythen en verhalen. Naar mijn mening is dat zonde. Niet alleen heeft de Bijbel een gigantische invloed gehad op onze culturele ontwikkeling (o.a. literatuur, muziek, architectuur, feestdagen), hij biedt ook een inkijk in een totaal andere wereld. Deze andere wereld staat in tijd, ruimte, taal en wereldbeeld ver van de onze af. Daarnaast kun je ook als ongelovige de literaire kwaliteit van de teksten waarderen, die niet eens allemaal religieus zijn (zoals Hooglied).

Dit pleidooi voor het waarderen van de Bijbel lijkt misschien vreemd voor een atheïst, maar de Bijbel ligt mij na aan het hart, als een eindeloos fascinerende literaire verzameling. Wie meent dat de Bijbel heeft afgedaan omdat het een achterhaald wereldbeeld bevat of de goden niet bestaan, gaat mijns inziens te kort door de bocht. Ook al is deze verzameling niet het Woord van God, het blijft een fascinerend literair werk uit een wereld hier ver vandaan. Vanuit dat oogpunt kunnen we de Bijbel op dezelfde manier waarderen als bijvoorbeeld de Odysseia van Homeros. Niemand beweert dat dit een waardeloos werk is omdat het wetenschappelijk onhoudbaar is of omdat de Griekse goden niet bestaan. In dit artikel wil ik een inkijk geven in de Bijbelse wereld: het wereldbeeld van de schrijvers, hun goden en mythen.

Lees verder in de pdf-versie.