WP schreef op 19 september 2017:

Beste Bart,

Proficiat met uw goed onderbouwde site, waar ik hopen munitie vind om me in argumenten waarin ik mijn atheïsme dien te verdedigen, staande te houden. Eén aspect vind ik echter niet dadelijk terug, en misschien is het een leuke suggestie om daar een sectie aan te wijden: waarom zijn gelovigen zo tuk op het trachten te bekeren van hun medemens? Neem nu de getuigen van Jehovah, die zelf beweren dat slechts een beperkt aantal Ware Gelovigen zullen worden toegelaten tot het eeuwige leven. Als ze nu eens géén pogingen te doen om mensen te bekeren, dan zijn zij toch mathematischer zeker van een plekje in hun paradijs, zeker als het aantal plaatsen beperkt is.

De reden waarom ik dit aanhaal: wij hebben een tijdje een poetsvrouw gehad die het nodig vond om ons keer op keer weer te bekeren tot haar extreme vorm van evangelisch christendom (het soort waarbij elke zondagmorgen tijdens de kerkdienst wel een duivel of drie wordt verbannen). Vooral een nogal agressief aandringen dat het feit dat we geen kinderen kunnen krijgen (we zijn ongewenst kinderloos) komt omdat we zogezegd niet hard genoeg tot god bidden (ik schrijf dit bewust met een kleine letter, want over welke god gaat het??? Zeus? L. Ron Hubbard? Het Spaghettimonster?), plus een poging om mij tegen mijn ouders op te zetten, die zelf diepgelovig zijn, wat een voortdurende bron van conflict is, hebben ons uiteindelijk ertoe aangezet om haar aan de deur te zetten. U begrijpt hopelijk dat we even onze buik vol hebben van proselitisme. Hoe waardevol de argumenten op uw site ook zijn, u begrijpt dat deze in de hierboven aangegeven situatie aanhalen uitdraait op een dovemansgesprek, en u begrijpt dan hopelijk ook dat ik er op een dergelijk moment niet veel moeite en energie wens in te steken.

Ik vind het respect verdienen dat u de diverse reacties op uw site, meestal afkomstig van mensen die u toch nog willen 'redden', wil voorzien van een deftig antwoord, maar van waar komt toch die drang van gelovigen om niet-gelovigen te bekeren?

Hoogachtend,

Reactie:

Beste WP, 

Wat naar dat deze vrouw jullie ongelukkige situatie toeschrijft aan een gebrek aan bidden! Mogelijk is haar reactie psychologisch te begrijpen. Volgens mij is er niet één antwoord op de vraag waarom gelovigen mensen willen bekeren omdat dit van een aantal factoren afhangt, theologisch, sociologisch en psychologisch. Zo heeft niet elke religie een theologie die gericht is op bekering, zoals de meeste varianten van het jodendom. Het evangelisch christendom heeft die theologische opdracht duidelijk wel. Dit hangt ook samen met de angst voor de hel: als je werkelijk gelooft dat ongelovigen in de hel belanden, dan is het begrijpelijk dat je mensen daarvoor wilt behoeden door ze te bekeren, zeker als die mensen je lief zijn. Misschien wil die vrouw jullie daarvoor behoeden? Dit gaat vaak samen met het geloof dat ongeluk voortkomt uit een gebrek aan geloof. Hoe naïef en onjuist dit ook is, het biedt wel een simpele (schijn)oplossing (vromer worden!), en dat kan psychologisch aantrekkelijk zijn. Daarnaast is er een sociale component: evangeliseren is een gezamenlijke activiteit met een gedeeld doel, wat de groepssamenhang verbetert. Tot slot is er nog wat psychologen reductie van cognitieve dissonantie noemen: als de verschillen tussen jouw denkbeelden en die van anderen of de feiten erg groot zijn, is dat psychologisch vervelend (cognitieve dissonantie). Deze dissonantie kan minder worden (reductie) als je anderen weet te overtuigen van de juistheid van jouw denkbeelden, hetgeen gepoogd wordt bij bekering.

Met vriendelijke groet,

Bart Klink