Steven schreef op 18 april 2010:

L.S.,

Mijn verhaal lijkt verdacht veel op dat van de auteur. Ik ben opgegroeid in de kerk en ben er tot op de dag van vandaag erg actief (lees: jeugdwerk, geluidstechniek, etc.). Maar na het lezen van o.a. Nietzsche, Kant, Philipse en Vermeersch heb ik ook besloten om van het christelijke geloof c.q. dogma af te stappen.

Mijn vraag heeft betrekking op de agnostische filosofie. Kort door de bocht stelt deze dat het niet mogelijk is om ontkennende of bevestigende argumenten te vinden over bovennatuurlijke verschijnselen. Het atheïsme daarentegen stelt dat er geen god is omdat er geen geldig bewijs voor is.
In mijn leven heb ik onverklaarbare dingen meegemaakt. Mijn moeder is oncoloog en zij heeft bijvoorbeeld gedocumenteerde gevallen van (onverklaarbaar) verdwenen kwaadaardige tumoren, een verwijderde alvleesklier die er de volgende dag weer zat, etc.
Uiteraard bewijzen deze gebeurtenissen niet dat er een bovennatuurlijk ‘iets’ is, maar toch is het (nog) onverklaarbaar.

In concreto: is het mogelijk om een agnostische atheïst te zijn? 

Reactie:

Beste Steven,

Dit is afhankelijk van wat precies onder ‘agnosticisme’ en ‘atheïsme’ verstaan wordt. Ik beschouw atheïsme als een ontologische positie (het wel of niet bestaan van god(en)) en agnosticisme als een epistemologische positie (of we kennis kunnen hebben van god(en)). Zo bezien sluiten de posities elkaar dus niet uit en kan iemand een agnostisch atheïst zijn: hij gelooft niet in god(en), zonder daar kennis van te hebben. Vaak leven agnosten ook alsof goden niet bestaan, ook al menen ze hier geen kennis over te hebben. Het zijn dan praktisch (ook) atheïsten.

Met vriendelijke groet,

Bart Klink