Uit het dagblad De Pers van 6 november blijkt dat onze minister van Buitenlandse Zaken, Maxime Verhagen (CDA), het stevig opneemt voor de mensenrechten. Hij hekelt de manier waarop de islamitische wereld de Verenigde Naties gebruikt om met een beroep op vrijheid van godsdienst de belangen van de islam te behartigen. "Mensenrechten hebben immers betrekking op het individu en dat gaat ook op voor de vrijheid van godsdienst.", aldus Verhagen in De Pers.

Wat dit betreft niets dan lof voor deze minister. Ook islamitische landen dienen zich te houden aan mensenrechten, inclusief het recht op afvalligheid en het vrij kunnen uiten van kritiek op de islam. Als geen ander is het zijn taak om namens Nederland dit punt te maken. Hopelijk zullen zijn collega's in andere landen volgen. Mijn lof voor deze minister gaat nog verder wanneer hij te kennen geeft zich te verzetten tegen cultuurrelativisme, de opvatting dat onze westerse mensenrechten niet superieur zijn aan die van andere culturen, bijvoorbeeld die uit de moslimwereld. Paul Cliteur bekritiseert dit cultuurrelativisme ook uitgebreid in zijn boek Moreel Esperanto (De Arbeiderspers, 2007). "Mensenrechten gelden voor iedereen, altijd en overal", zo stelt Verhagen. I couldn't agree more.

Het is interessant om met deze opvattingen over mensenrechten in het achterhoofd eens te kijken naar de Bijbel, het boek dat Verhagen als vrome rooms-katholiek ziet als het Woord van God. In dit boek vinden we allerlei door God himself gegeven wetten, opdrachten en avonturen die op goddelijk commando uitgevoerd worden. Hoe is het hier gesteld met de mensenrechten? Niet erg best, zoals u waarschijnlijk al vermoedde. Laten we eens kijken naar enkele spraakmakende voorbeelden.

Ten eerste hebben we slavernij, dat niet alleen aangemoedigd wordt (Lev. 25:44-46), maar ook tot in details door goddelijke wetten gereguleerd wordt (o.a. Ex. 21:1-11). De slaaf mag bijvoorbeeld gerust geslagen worden, mits hij niet meteen sterft (Ex. 21:20-21). Ook de doodstraf (meestal door steniging) is een gebruikelijke Bijbelse straf voor onder andere godslastering (Lev. 24:16), homoseksualiteit (Lev. 20:13), het niet bloeden op de huwelijksnacht (Deut. 22:20-21) of het sprokkelen van hout op de Sabbat (Num. 15:32-36). Complete volkeren worden op het bevel Gods uitgeroeid, inclusief kinderen, baby's en het vee (o.a. 1 Sam. 15 en Joz. 6). Tot slot is er uiteraard nog de eeuwige foltering van de goddelozen in de hel. God heeft blijkbaar geen probleem met slavernij, de doodstraf, genocide en marteling.

Allah doet qua mensenrechtenschennis overigens niet veel onder voor de Bijbelse God, zoals uit de Koran blijkt. Vrouwen zijn niet gelijkwaardig aan mannen (soera 2:282 en 4:176) en afvalligen moeten vermoord worden (soera 4:88-89). Ook roept Allah op ongelovigen te doden (soera 8:12 en 9:5) en over de marteling van ongelovigen is de Koran zelfs nog sappiger dan de Bijbel, zoals blijkt uit onder andere soera 22:19-22.

Dit zijn slechts enkele van de vele gruwelijke en verwerpelijke voorbeelden die de Bijbel en Koran rijk zijn. Vaak proberen gelovigen dergelijke teksten te bagatelliseren door te stellen dat dit alleen in een bepaalde tijd of situatie golden, alsof dat het minder weerzinwekkend maakt. Waarschijnlijk zal ook Verhagen zoiets zeggen als hij geconfronteerd wordt met dergelijke passages. Zijn opvattingen over mensenrechten zijn hiermee echter volledig in strijd. Die gelden volgens hem immers "voor iedereen, altijd en overal", dus ook in Bijbelse tijden. Ayatollah Khomeini, Sadam Hoessein en zelfs Hitler en Stalin waren lieverdjes vergeleken bij de God die Verhagen aanbidt.

Ik onderschrijf Verhagens opvattingen over mensenrechten volledig, maar verwerp de goden van de Bijbel en Koran onder andere vanwege hun meedogenloze onmenselijkheid. Als Verhagen consequent zou zijn, zou hij hetzelfde moeten doen. Het is jammer dat God noch Allah bestaat, anders had Verhangen beiden kunnen aanklagen wegens mensenrechtenschennis.