Marco schreef op 23 november 2011:

Hoewel ik uw website nog niet geheel heb gelezen, ben ik onder de indruk. De herkenbaarheid is groot. Zelf (40) heb ik enkele jaren

geleden definitief afscheid van het geloof genomen, met als afsluiting mijn opzegging van het kerklidmaatschap (Ned. Herv) vorig jaar.

De manier waarop je je gedachten beschrijft is weldadig. Aangezien ik te maken heb met een omgeving waarin het maar moeilijk wordt geaccepteerd als het geloof de rug wordt toegekeerd (zeker omdat ik ooit belijdenis deed), is het goed om jouw site als steuntje in de rug

te ervaren. Wat ik nog altijd moeilijk vind, is de omgang met mijn ouders hieromtrent. Met name mijn moeder kan moeilijk begrijpen en accepteren

dat ik fundamenteel anders denk dan haar. Voor haar is het geloof een bron van zingeving en levensvreugde. Aangezien discussie slechts leidt

tot verdriet probeer ik dat zoveel mogelijk te vermijden.

Af en toe kijk ik op de site het Reformatorisch Dagblad, juist omdat veel artikelen het absurdistische en bekrompene van het geloof zo

duidelijk illustreren.

Zo stuitte ik onlangs op het volgende artikel:

http://www.refdag.nl/opinie/christelijk_geloof_geeft_zin_aan_het_leven_1_602587

De auteur van het stuk is opnieuw een voorbeeld van iemand die zoekt naar validatie van de suprematie van het geloof dat hij beleeft. Hij zoekt bevestiging en durft niet breder te denken, de blik te verruimen.

Ik moest aan de zovele integere atheïsten denken toen ik het las. Het gevoel inmiddels hierboven te staan en het leven werkelijk te durven beleven zal de schrijver van het stuk waarschijnlijk nooit kennen.

Hartelijk dank voor de moeite die je nam om het proces van je 'bekering' wereldkundig te maken. Het doet de mens die het leest goed.

Met vriendelijke groet,

 

Reactie:

Beste Marco,

Bedankt voor het delen van uw verhaal en het compliment. Het idee dat je als atheïst geen gelukkig leven kunt leiden, heb ik helaas ook vaker gehoord van gelovigen (maar zeker niet van alle). Het klinkt hoogmoedig, maar ik denk dat het vooral voortkomt uit onwetendheid. Als atheïst kun je prima een gelukkig leven leiden, zelfs als dat op kosmische schaal niets voorstelt. Geluk is iets wat we hier en nu ervaren, en ik zie niet in wat de kosmische insignificantie ervan daar wat aan afdoet. Het is mijns inziens juist de vergankelijkheid die geluk zijn waarde verleent. 

Met vriendelijke groet,

Bart Klink